آخرین آلبوم آرمیک به نام "سراناتا" شامل 11 آهنگ در سبک فلامنکوی نوین چند وقتیست بیرون آمده در این مدت مسئله ای که ذهن دوستاران این موسیقی رو به خود مشغول کرده اینست که تکرار این استایل و سبک و سیاق تا کی جواب میدهد . و این تازگی که در سبک آرمیک است آیا بعد حدود 20 آلبوم هم هنوز نو و تازه است ؟ وقتی این آلبوم رو می شنویم همون حسی رو داریم که در آلبوم های قبل داشتیم . ریتم آروم و ملایم قطعه ی "باران" بارها و بارها تکرار شده ولی هنوز هم وقتی به آهنگ گوش میدیم دوست داریم هیچ وقت این پنج دقیقه پایان نگیرد ! تکنیک صدا برداری فوق العاده که در هر آلبوم جدید بهتر میشه و تنوع در گیتارهای استفاده شده و تکرار این واقعیت که آرمیک هنوز آرمیک است ! ما را بر این میدارد که از این تکرار ها باز هم لذت ببریم . اوج فضا سازی و ملودی خلاقانه ی آرمیک در قطعه ی " Piazza San Marco " به خوبی نمود می کند ، جایی که تکنیک فلامنکو به کمک میاد و همراه فضای عاشقانه ی ایجاد شده کمتر کسی را به تحسین وا نمی دارد .صدای نرم در عین حال زنگ داره گیتاره استفاده شده در این آهنگ جانی تازه به ملودی میدهد. "San Juan" قطعه ی دیگری در آلبوم است که با همان ریتم مخصوص آرمیک بازهم گوش نواز است ولی این بار این فضا با ضبط و مسترینگ خیره کننده که تا اعماق آهنگ به خوبی قابل تشخیص است و شفاف ! و این بار هم قطعه آخر شامل تکنوازیه گیتاریست از آرمیک به نام "Speechless" که دیگر حرفی باقی نمی گذارد! شنیدن این آلبوم را برای دوستاران این سبک توصیه می کنیم ، دوستارانی که با هرملیتی هستند سبک آرمیک رو حس می کنند و با شوق فراوان به آن گوش فرا می دهند . این آلبوم در سایت آرمیک به نشانی http://www.armilk.com/ در دسترس است . در زیر هم نمونه های از این آلبوم رو آماده کرده ایم.
بعد از گذشت مدت زیادی از آلبوم قبلی این بار آلبوم داریوش شامل تعداد زیادی ترانه سرا و آهنگساز است . از ایرج جنتی عطایی با تجربه گرفته تا روزبه بمانی جوان . ده آهنگ تازه با نگاه های متفاوت به زندگی از امید و عشقی که ترانه "همدرد" به تصویر میکشد تا دلتنگی ها و سیاهی های ترانه ی "دلتنگ" . همکاری داریوش با ترانه سرایان جوان و ملودی های نوین نوید بخش فصلی دیگر در زندگی هنری داریوش است . پس با وجود کاستی های موجود در آلبوم سعی بر آن داریم نگاهی مثبت و امید بخش داشته باشیم به این حرکت . حرکتی که نمود آن در جای جای آلبوم به وضوح قابل رویت است .
از همان لحظه که قصد خرید آلبوم ارجینال را می کنیم با شیوه ی جدید خرید روبرو می شویم که تا قبل وجود نداشت و وقتی آلبوم را بدست می گیریم با کاوری متفاوت روبرو می شویم که برخلاف کاور های دیگر خوانندگان خارج کشور که پراست از عکس های بی مفهوم و نوشته هایی که هرچه جشتجو می کنیم نام های کامل دست اندرکاران تهیه آن را نمی یابییم این بار تعجب می کنیم که به هر آهنگ آلبوم یک صفحه اختصاص داده شده است ، و هر صفحه شامل عکسیست متناسب با ترانه و روح موجود در آهنگ !وقتی آلبوم را آغاز میکنیم در وهله ی اول با تنظیم متفاوت آهنگ "شطرنج" جا می خوریم ! تنظیمی که از تنظیم کننده های ما بعید بود! و درست حدس زدیم تنظیم کننده کسی است به نام "هومن دپارس" ، واما هومن دپارس آهنگساز فیلم است و برای دو فیلم "Hitler Meets Christ " ساخته ی آمریکا و فیلم "Scalpel" ساخته ی کانادا موسیقی ساخته است . تنظیم حماسی و استفاده از صداهای بسیار بجا و هماهنگ با مضمون ترانه یکی از نقاط مثبت آهنگ است . ترانه سیاسی آهنگ هم ساختاری منسجم دارد ولی یکی از نقاط ضعف آهنگ اینست که ملودی به سختی شعر را همراهی می کند و این برای شنونده گاهی عذاب آور می شود و چاره ای جز دل سپردن به معنای لغات ندارد تا همراهی ملودی ! "تقویم" (اردلان سرفراز، فرید زولاند ، منوچهر چشم اذر) ترک دوم آلبوم را شامل می شود . شعر بسیار زیبای اردلان سرفراز با تنظیم و ملودی نتوانسته ارتباط برقرار کند . ساختار ریتم به هیج وجه مناسب با ملودی نیست و چیزی که فرید زولاند از ملودی در سر می پرورانده عملی نشده ولی قدرت شعر شاید نجات بخش این آهنگ است. "ساعت شوم"(ایرج جنتی عطایی، بابک سعیدی ، بابک سعیدی) قطعه بعدی را شکل می دهد . حادثه ایی غریبست لشکر گل خواری که به قول ایرج به راه افتاده و چه خوب هماهنگ است با طرح واره ای از انسانی که با تبر یه ریشه خود می زند . ساختار همسو و منسجم در ملودی و تنظیم باعث شده به کار بابک سعیدی آهنگساز جوان این اثر ایمان بیاورم . سیتار شروع کننده قطعه بعدی به نام "شبتاب" (شهیار قنبری، فرید زولاند ، واهان) است . تنها ترانه ی شهیار قنبری در این آلبوم است ، توصیفی وهم آلود از جدایی ها ، درد ها و زخم ها . چه شیرین است این توصیف ها و تشبیهات پیچیده ی شهیار در ترانه ی شبتاب . خواب به تصویر کشیده شده رویاییست از آزادی من و تو از رهایی دین و آیین در دل های ما . تنظیم شرقی و ملودی زیبای فرید نشانه ی جاودانه بودن آهنگی دیگرست برای داریوش.
باز هم همکاری بابک سعیدی جوان و ایرج آهنگ "دلتنگم "(ایرج جنتی عطایی، بابک سعیدی ، بابک سعیدی) را به وجود آورده . سیاه تصویری از از غم ها و بی حوصلگی ها که در انتها به روزنه ی امیدی هم چشم دارد . در این قطعه تنظیم بابک سعیدی را بیشتر از ملودیش می پسندم . صدای پیانو در قلب ترانه ی غمگین ایرج و صدای ویلن سل در بینابین آن ها تصویری رویایی برایم ایجاد کرده ولی ملودی هرجا که شعر می خواهد کشیده می شود و در بعضی از قسمت ها ملودی در برابر ترانه کم میاورد!
و اما قطعه ی آشنا تر به واسطه پخش موزیک ویدئو آن قبل از پخش آلبوم “معجزۀ خاموش” (ایرج جنتی عطایی، بابک سعیدی ، بابک سعیدی) نام دارد . وباز هم بابک سعیدی! و ملودی و تنظیم زیبا و روح نواز خودش همراه شهر پرپیچ و خم ایرج . ملودی یکنواخت و شناور بابک سعیدی در این ترانه مرا یاد شاهکارهای صادق نوجوکی می اندازد و همکاری های رویایی او با داریوش . بارها این آهنگ رو گوش میدهید و باز هم از آن لذت می برید! ریتم 4/4 و گیتار زمینه و ملودی آهنگ برای من بسیار جذاب است . از سه گانه بابک سعیدی در این آلبوم که بگذریم ! وارد مرحله ی جدیدی در آلبوم می شویم . “همدرد” ( منوچهر نامور آزاد، محمد شمس ، تیکران) نام عاشقانه ی دیگری در کارنامه ی داریوش است . ملودی دلنشین محمد شمس و تنظیم استثنایی تیکران شعر را به زیبایی همراهی می کند. توصیف شاعر از معشوق که هرکس می تواند باشد مفهوم عشق را به تصویر می کشد تشبیهاتی دور از دغدغه های روزمره و شاید ساده انگارانه ! “تصویر رویا” (روزبه بمانی، مهدی یراهی ، بهنود بهزاد) یکی دیگر از آهنگ های مورد علاقه من در این آلبوم است . کاری متفاوت از کارهای دیگر داریوش . ملودی مهدی یراهی و البته با همراهی بهروز صفاریان (!) در این آهنگ به درستی که تصویر گری رویایی است که روزبه بمانی در تلاش فهماندن آن است . کلامی ساده و روان و خالی از پیچ و خم های اشعار دیگه آلبوم می کشد برای دقایقی ما را به جایی ببرد که پر است از احساس و صداقت بچه گانه در عشق . ریتم عاملیست خیالی در این آهنگ ! که حضور ندارد ولی در جای جای آهنگ جای خالیش حس نمی شود . اوج آهنگ به زیبایی همراهی می شود و صدای خواننده با تغییر لحن به خوبی همراهی کننده موسیقیست. آهنگ دیگری از داریوش در این آلبوم که به صورت ویدئو درآمده آواز پری ها (ایرج جنتی عطایی، فرید زولاند ، واهان) هست که فرید زولاند بار دیگر در این آهنگ توانایی های خودش را به خوبی نشان داده . ملودی با برداشتی آزاد از سبک "جز" در ریتم به خوبی با ترانه و تنظیم همراهی شده . صدای داریوش هم در این آهنگ به وضوح نشاندهنده تکامل است . تکاملی که از تحریر ها گرفته تا حس ها دیده میشود و فرید زولاند هم به این واقعیت صحه گذاشته است . پایان بخش آلبوم “راهی” (اردلان سرفراز، فرید زولاند ، واهان) با برداشتی از یکی از آهنگ های قدیم خود داریوش است . کاری که مدتی قبل از آلبوم بیرون داده شد و در اصل وصیتیست برای آیندگان از حال و هوای اکنون ما با ترانه ای زیبا از اردلان عزیز .
یکی از زیباترین قطعه هایی که تو این مدت شنیدم همین آهنگ بود ، تسلط زیاد خواننده روی آهنگ و مهمترین نکته که وقتی به میون میاد تمام تئوری ها رو میشکنه و اون اجرای پراحساس خواننده هست
یکی از تم های محبوب من موسیقیه سه گانه ی پدر خوانده اثر نینو روتا هستش
وقتی آهنگ هاشو گوش میدیم بیشتر درگیر غمی میشیم که در متن آهنگ رسوخ کرده ؛ جالبی آهنگ های روتا برای من اینه که بدون تاثیر سازهای استفاده شده در آهنگ حس آهنگ منتقل میشه در نگاه خود نینو روتا آهنگ های موجود در این فیلم چه تم اصلی چه قسمت های دیگه آهنگ همه و همه خشن ولی پر از محبت اند
نینو در مورد آهنگ پدر خوانده و تم اصلی اون بارها صحبت کرده و این که این موسیقی و وقتی در بالای تپه ای در یک روستا در ایتالیا در سکوت مطلق نشسته بود به همراه ضرباهنگ ناقوس کلیسا به او الهام شد
ملودی پدر خوانده با هر سازی و هر تنظیمی زیباست ؛ استوار ترین ملودیه ساخته شده در دنیا تا به امروز !
کاپولا کارگردان پدرخوانده وقتی به موسیقی فیلمش رسید میدونست به کجا برود ، وقتی برای ملاقات با نینو روتا وارد ایتالیا شد ، نینو دو آهنگ آماده خود رو که برای فیلمی کوتاه ساخته بود که یکی از آن دو با نام Speak Softly Love بود برای کاپولا نواخت و کاپولا بیدرنگ انتخابش رو کرد
نینو روتا برای اجرای دویاره این آهنگ و ساخت قطعات دیگر پدر خوانده کارمین کاپولای جوان رو به عنوان دستار و تنظیم کننده خودش انتخاب کرد در اصل تنظیم قطعات این فیلم برعهده ی کارمین بود ، تم اصلی وقتی با شیپور فرانسوی و ساکسیفون ساخته و روی فیلم قرار گرفت در دنیای موسیقی و فیلم غوغایی به پا شد !
نه یکی دوروز بلکه ده ها سال منتقدان موسیقی در مورد این آهنگ نظر دادند
نینو علاقه ی خاصی به اپرا داشت و اولین قعطه ی موسیقی خودش رو در 18 سالگی اجرا کرد و در کل 10 اثر اپرا در کارنامه ی خودش به جا گذاشته از جمله « میلیونر ناپلی »
اونچه که مسلمه نینو فراتر از یک آهنگساز بود ، وجود یک حس عمیق در او ؛ کارهایش را متمایز میکرد
از دیگر کارهای محبوب نینو روتا میشه به « رومئووجولیت » و « جنگ و صلح » اشاره کرد
احتمالآ آهنگ زیبای « جاده » نوازندگی زیبا از شادمهر عقیلی رو گوش داده اید ؛ آهنگی که به صورت پرسش و پاسخ گیتار و ویلون نواخته شده
آهنگی که در زمان خودش از بهترین نمونه های اجرای بیکلام با تنظیمی زیبا برای ویلون و گیتار بوده و هست
و اما برای آشنایی بیشتر دوست داشتم در این پست آهنگ اصلی این ملودی رو که یک کار یونانی به خوانندگی خانوم haris alexiou هست معرفی کنم
haris alexiou از معروفترین چهره های 30 سال گذشته یونان و کسی که فرهنگ موسیقی یونان با اسم هنرمندان چون او ساخته شد ، اجرای این آهنگ بر شهرت او افزود و باعث پیشرفت بیشترش در ارائه کارهای بهتر برای او شد
کم کم معنای کنسرت و اجرای زنده در موسیقی و فرهنگ ما در حال از بین رفتن است ، با پس گرفتن سالن میلاد در تهران توسط شهرداری تنها روزنه ی اجراهای زنده از بین رفت ! و در خارج از کشور با رواج شیوه ی جدید و تاسیس توسط هنرمندان ایرانی ! کنسرت ها تبدیل به شب نشینی و اتلاف وقت تبدیل شده
به جای پرورش دادن و استفاده از مهندسین صدا و هنرمندان واجد و شرایط برای اجراهای کاملآ زنده ، صورت مسئله رو به طور کامل پاک کرده ایم !
در حال حاظر در کنسرت های ایرانی فقط 30 تا 40 درصد صداها به صورت زنده تولید می شوند و 60 و 70 درصد بقیه صداها به صورت ضبط شده در استدیو به همراه خواننده از این کشور به آن کشور برده می شود ! و با این حال هم خواننده نمی تواند صدای خودش رو با موسیقی همراهی دهد !
بگذریم ! .. .
هر ساله و هر ماه و شایدم هر روزه در سرتاسر دنیا کنسرت های با شکوهی انجام میشه ؛ راک , پاپ , کلاسیک , متال و هر نوع سبک دیگه ولی هیچ وقت شکوه آن کنسرت تکرار شدنی نیست ! کنسرتی که اعضایش هیچگاه خودشان را هم تکرار نکردند ؛ غروب روزی از روزهای دهه 90 میلادی برلین آلمان شاهد خاطره ساز ترین کنسرت سال های سال بود
The Wall Live In Berlin کاری از گروه جاودانه پینک فلوید در آن روز آلبوم The Wall را به صورت دیگری اجرا کرد
آهنگ Hey You با گیتار نوازی دیوانه کننده اش انقلابی در موسیقی راک به وجود آورد , شعری پر از احساس ، پر از تشبیهات که غمناک ترین آهنگ تمام اعصار لقب گرفت
آهنگ سال ها پیش خوانده شده بود ولی در این کنسرت با شبیه سازی دیوار برلین و یاد آوری آن روزها صحنه زیبایی به وجود آمد ؛ دیواری که مانعی بود بین یک طرف ده ها هزار نفر مشتاقان گروه و طرف دیگر گروه عظیم ارکستر سازهای زهی و 4 نفر لیدر گیتاریست ، و خواننده و بعد از اجرا ؛ دیوار نمادین خراب شد